امام حسین علیه‏ السلام:

فى بَیانِ ما یَحدُثُ فى زَمَنِ ظُهورِ المامِ الحُجَّةِ علیه‏السلام : وَ لَتَنزِلَنَّ البَرَکَةُ مِنَ السَّماءِ اِلَى الرضِ حَتّى اِنَّ الشَّجَرَةَ لَتَقصِفُ مِمّا یَزیدُ اللّه‏ُ فیها مِنَ الثَّمَرَةِ وَ لَتُوکَلُ ثَمَرةُ الشِّتاءِ فِى الصَّیفِ وَ ثَمَرَةُ الصَّیفِ فِى الشِّتاءِ وَ ذلِکَ قَولُهُ تعالى: «وَ لَو اَنَّ اَهلَ القُرى آمَنوا وَ اتَّقَوا لَفَتَحنا عَلَیهِم بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الرضِ وَلکِن کَذَّبُوا»؛

در بیان آنچه هنگام ظهور امام زمان علیه‏السلام رخ می دهد : برکت از آسمان به سوى زمین فرو مى‏ریزد، تا آن‏جا که درخت از میوه فراوانى که خداوند در آن می افزاید، مى‏شکند. (مردم) میوه زمستان را در تابستان و میوه تابستان را در زمستان می خورند و این معناى سخن خداوند است که: (و اگر مردمِ آبادى‏ها ایمان می آوردند و تقوا پیشه می کردند، برکت‏هایى از آسمان و زمین به روى آنان می گشودیم، لیکن تکذیب کردند)

مختصر بصائر الدرجات، ص 51

امام علی علیه السلام:

ألا فَمَن ثَبَتَ مِنهُم عَلَی دینِهِ وَ لَم یَقسُ قَلبُهُ لِطولِ أمَدِ غَیبَةِ إمامِهِ فَهو مَعی فی دَرَجَتی یَومَ القیامَة

بدانید آنان که در زمان غیبت حجت خدا در دین خود ثابت مانده و به خاطر طول مدت غیبت منکرش نشوند، روز قیامت با من هم درجه خواهند بود.

بحارالانوار ج51 ص109

از حکمتهاى امام صادق «علیه السلام»:
قال لحمران بن أعین: یا حمران أنظر مَن هو دونک فی المقدرة ولا تنظر إلى مَن هو فوقک، فإن ذلک أقنع لک بما قسم الله لک وأحرى أن تستوجب الزیادة منه عزّ وجلّ
انسان باید همیشه به افرادى که از نظر امکانات زندگى از او پایین‏تر هستند نگاه کرده و خود را با آنان مقایسه کند. چون چشم دوختن به افرادى که ظاهراً جاه و جلالى داشته و از رفاه بالایى برخوردارند سبب مى‏شود که روح آزمندى و طمع در انسان تقویت شده و همیشه دغدغه زندگى باشکوهى را داشته باشد.

امام صادق (ع) می فرمایند:

سُئِلَ الصّادِقُ (ع) عَمّا یُثبتُ الایمانَ فی العَبدِ قال: ألَّذی یُثبتُهُ فیهِ الوَرَعُ وَ الَّذی یُخرجُهُ مِنهُ الطَّمَعُ.

از امام صادق درباره آنچه ایمان را در بنده استوار می کند سوال شد، حضرت فرمود: آنچه استوارش می کند تقوا و پارسایی است و آنچه بیرونش می برد طمع و آزمندی است.

وسایل الشیه ج20 ص358

رسول خدا (صلى الله علیه و آله) فرمود:

ان ابواب السماء تفتح فى اول لیلة من شهر رمضان و لا تغلق الى اخر لیلة منه؛

درهاى آسمان در اولین شب ماه رمضان گشوده مى‏شود و تا آخرین شب آن بسته نخواهد شد.

(بحار الانوار، ج 93، ص 344)

خیلی وقتها فرصت زود میگذره و آدم به خودش میگه:چه زود دیر می شود

پس نگیم تازه شبه اوله و سی شب وقت داریم.هر شبش رو غنیمت بشماریم چرا که ، شاید فردایی نباشد

اِنَّ اللّه‏َ یحِبُّ المُلِحّینَ فِى الدُّعاءِ.
خداوند اصرار کنندگان در دعا را دوست دارد.

⁽ بحارالأنوار، ج 93، ص 378 ⁾

پس در دعا کردن مصر باشیم

حدیث دوم:

امام صادق(ع) فرمودند:

اِنَّ لاَِهلِ الجَنَّةِ اَربَعَ عَلاماتٍ: وَجهٌ مُنبَسِطٌ وَ لِسانٌ لَطیفٌ وَ قَلبٌ رَحیمٌ وَ یدٌ مُعطیةٌ
بهشتى ‏ها چهار نشانه دارند: روى گشاده، زبان نرم، دل مهربان و دستِ دهنده

⁽ مجموعه ورام، ج 2، ص 91 ⁾

فکر کنم بعد از خواندن این حدیث باید فکر کنیم که کدام یک از این چهار نشانه را داریم؟

اگر صفتی رو نداریم یا ضعیف هست،میشه تقویتش کرد.تا دیر نشده اقدام کنیم

(کافى، ج 2، ص 82 ، ح 4)

الدُّرًّةُ البَاهرة من الأصدَاف الطّاهِرة

لَیْسَ مِنْ عَبْدٍ یَظُنُّ بِاللّه‏ِ خَیْرا إلاّ کانَ عِنْدَ ظَنِّهِ بِهِ

بنده ‏اى نیست که به خداوند خوش گمان باشد مگر آن که خداوند نیز طبق همان گمان با او رفتار کند.

 بحارالأنوار، ج 70، ص 384، ح42